Η ηθογραφία

Η ηθογραφία
Κώστας Θεοφάνους
[inline:it.jpg]
Η ηθογραφία,ως λογοτεχνικό είδος,ανταποκρινόταν στις κοινωνικές συνθήκες,φεουδαρχικής σύστασης,που επικρατούσαν στη ζωή της εποχής εκείνης.Η κλειστή διαβίωση των ανθρώπων ευνοούσε ένα τρόπο σχέσεων και συμπεριφορών που ανάγονταν στο πολύ μακρινό παρελθόν,δια μέσου των αιώνων.Τα ήθη και τα έθιμα διατηρούνταν αναλλοίωτα στο πέρασμα
Των χρόνων και οι πολίτες έτρεφαν απεριόριστο σεβασμό σε τούτη τη μακρόχρονη παράδοση.
Συντηρούσαν τα πατροπαράδοτα,βίωναν την καθημερινή πρακτική,που την είχαν κληρονομήσει
Από τους προγόνους,διέσωζαν τα πάτρια,οχυρωμένοι πίσω από τα τείχη της αυτάρκειας και της
Αυτογνωσίας.
Μέσα σε τούτο ακριβώς το περίγραμμα,άνθισε και κάρπισε η ηθογραφία,ως έκφραση ακριβώς
Της ιδιαιτερότητας της τοτινής συμβίωσης.`Αξιοι λογοτέχνες διακρίθηκαν στο είδος αυτό,περιγράφοντας με απαράμιλλη τέχνη το φυσικό και το ανθρώπινο πεδίο,όπως αυτό είχε
Διαμορφωθεί κυρίως στα χωριά και τα κεφαλοχώρια.Κατέγραψαν τη μαγεία της φύσης και συνάμα τις διανθρώπινες σχέσεις με τα ιδιόμορφα συνήθεια: Καταστάσεις,συγκρούσεις,
Αλληλουχίες,διαστάσεις,προσεγγίσεις,καταχωρούνται μέσα σε πλαίσια περιορισμένης σύνθεσης,αλλά και γοητευτικής πρωτογένειας.Κορυφαίοι είναι οι Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης,
Κώστας Κρυστάλλης,Χρήστος Χατζηβασίλης,Ανδρέας Καρκαβίτσας.