Η εξαθλίωση των Βυζαντινών προσφύγων

Η εξαθλίωση των Βυζαντινών προσφύγων
Ο Πολίτης
[inline:bp.jpg]
Εγώ ο βασιλιάς-ιππότης Μανουήλ Κομνηνός εκστρατεύω κατά των Σελτζούκων Τούρκων με την απόφαση να καταλάβω το Ικόνιο και να τους διώξω οριστικά από
Την Μ.Ασία.Προκειμένου να πετύχω τον σκοπό μου διέθεσα ένα τεράστιο χρηματικό
Ποσό για την πληρωμή των στρατιωτών και των κατασκόπων που θα με ενημέρωναν
Για τις κινήσεις του εχθρού.
Λίγα χρόνια πρίν έβλεπα το σουλτανάτο των Ρούμ ως ένα συνηθισμένο κράτος με
Αντίστοιχα δικαιώματα και υποχρεώσεις.Μάλιστα το 1164 είχα προσκαλέσει τον αρχηγό
Του Κιρλίτς Ασλάν στην Κωνσταντινούπολη και είχα συνάψει συνθήκη ειρήνης και
Εμπορικών σχέσεων.
Τα αισθήματα μου άλλαξαν άρδην όταν το 1169 οι Τούρκοι είχαν αρχίσει τις επιδρομές
Στην Καππαδοκία,να καίνε χωριά και να απομακρύνουν από τις εστίες τους τους Βυζαντινούς επαρχιώτες με ελάχιστα ρούχα και με το φόβο καρφωμένο στις ψυχές των
Άδολων προσφύγων.`Όπως μάλιστα με ανέφεραν οι τοπικοί διοικητές της Βιθυνίας και της Ιωνίας που είχαν ετοιμάσει έκτακτα κέντρα υποδοχής οι εξόριστοι συμπατριώτες μας
Έτρωγαν με λαιμαργία απλά φαγητά όπως τα κεφτεδάκια,τα μακαρόνια,τα όσπρια ,τα γλυκά.Είχαν οι δύστυχοι την εντύπωση ότι δεν θα ξανάτρωγαν γι’αυτό και καταπίναν την
Τροφή με γρήγορες μεγάλες μπουκιές.
Τότε κατάλαβα ότι ο Τούρκος δεν ήθελε απλά να καταλάβει χώρο,αλλά και να υποδουλώσει ψυχικά και σωματικά τους κατακτημένους λαούς.`Οσο μεγαλύτερος ο φόβος του ραγιά,τόσος μεγαλύτερος ο αέρας υπεροχής του επικυρίαρχου.