Η διπλωματία της κρητικής επανάστασης

Η διπλωματία της κρητικής επανάστασης
Βασίλης Σκουλάτος

[inline:images.jpg]
Καμιά ελληνική κυβέρνηση με 1.800.000 κατοίκους,8.000 στρατό,20 πυροβόλα και χωρίς ναυτικό δε θα ήταν δυνατό να εμπλακεί τότε σε πόλεμο με την οθωμανική αυτοκρατορία.Πολύ περισσότερο η κυβέρνηση του Δημήτριου Βούλγαρη ο οποίος είχε
Διαδεχθεί τον Κουμουνδούρο στο πρωθυπουργικό αξίωμα από τον Νοέμβριο του 1865.
Υπουργός των εξωτερικών ήταν ο Επαμεινώνδας Δεληγιώργης,που ήταν ένθερμος υποστηρικτής της ελληνοτουρκικής φιλίας.Μόλις ξέσπασε η επανάσταση,έστειλε υπόμνημα στις Δυνάμεις και ζητούσε να επέμβουν για να θέσουν τέρμα στην τραγική
Κατάσταση του νησιού.
Οι Δυνάμεις,για διαφορετικούς λόγους η καθεμία,μπορεί να συγκικούνταν από την ελεεινή κατάσταση των Κρητών αλλά δεν είχαν τη διάθεση να διακινδυνεύσουν τα
Συμφέροντα τους για λόγους μόνο συναισθηματικούς.
Στο μεταξύ η Πύλη διαμαρτύρονταν για την αποστολή όπλων,τροφίμων και εθελοντών από την Ελλάδα και η ελληνική κυβέρνηση,φαινομενικά,τηρούσε ουδέτερη στάση.Με την κυβερνητική αλλαγή του Δεκεμβρίου του 1866 την κυβέρνηση ο Κουμουνδούρος με
Υπουργό των εξωτερικών τον Χαρίλαο Τρικούπη.Ο τελευταίος έκανε μια προσπάθεια για κοινή ενέργεια των βαλκανικών λαών,εναντίον της οθωμανικής αυτοκρατορίας χωρίς ανάμειξη των Δυνάμεων.
Παρά τις κάποιες επιτυχίες αυτής της προσπάθειας το αποτέλεσμα υπήρξε πενιχρό.Στη συνέχεια οι Μεγάλες Δυνάμεις πρότειναν λύσεις κατά τα δικά τους συμφέροντα,ενώ η Πύλη,βλέποντας τον ανταγωνισμό αυτό,επέμεινε να λύσει το ζήτημα δια των όπλων.
Μια προσπάθεια του Τρικούπη,που κατέληξε σε διακοίνωση των Δυνάμεων προς την
Πύλη με αυστηρές διακοινώσεις,είχε μάλλον ρομαντικό χαρακτήρα.Το μόνο αποτέλεσμα
Ήταν η αποστολή του Μεγάλου Βεζύρη Ααλή στο νησί και η προσφορά στους Κρήτες του «οργανικού νόμου»