Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μ.Ασίας

Η γενοκτονία των Ελλήνων της Μ.Ασίας
Βλάσης Αγτζίδης
[inline:pt.jpg]
Η γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού,όπως και η γενοκτονία στην υπόλοιπη Μ.Ασία αποτελούν τα δραματικά αποτελέσματα του τουρκικού εθνικισμού για μετατροπή του πολυεθνικού οθωμανικού χώρου σε εθνικά τουρκικό.Μια μετατροπή η οποία χρησιμοποίησε ως
Εργαλείο την τουρκική γραφειοκρατική τάξη και τον στρατό,εφόσον η τουρκική αστική τάξη ήταν
Ανύπαρκτη.Οι `Ελληνες στη Μικρά Ασία (Ιωνία,Καππαδοκία και Πόντο) καθώς και Αν.Θράκη ήταν 2.601.312 πρίν από το 1914 με βάση τις οθωμανικές στατιστικές μόλις πλησίαζε τα 9.5
Εκατομμύρια.Η επόμενη καταμέτρηση τους έγινε στην Ελλάδα το 1928,ως προσφύγων αυτή τη
Φορά και βρέθηκαν να είναι 1.221.849.
Η μοίρα τους είχε προδιαγραφεί από το 1908,μετά το κίνημα των Νεοτούρκων.Οι Νεότουρκοι
Αρνήθηκαν ότι υπήρχε εθνικό ζήτημα στην Τουρκία και επέλεξαν την πολιτική της βίαιης αφομοίωσης των εθνικών κοινοτήτων: “Η Τουρκία πρέπει να γίνει μωαμεθανικές αντιλήψεις θα
Κυριαρχούν και κάθε άλλη θρησκευτική προπαγάνδα θα καταπνίγεται.Αργά ή γρήγορα θα πρέπει ή πλήρης οθωμανοποίηση όλων των υπηκόων της χώρας.Και είναι ολοφάνερο ότι αυτό
Δεν μπορεί να γίνει με την πειθώ.`Αρα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένοπλη βία.Το δικαίωμα των
Άλλων εθνοτήτων να έχουν δικές τους οργανώσεις θα πρέπει να αποκλειστεί.Κάθε μορφή
Αποκέντρωσης και αυτοδιοίκησης θα θεωρείται προδοσία προς την τουρκική αυτοκρατορία”.
Το 1914 άρχισαν οι μεγάλες διώξεις κατά των Ελλήνων της Ιωνίας και της Ανατολικής Θράκης.
Το 1915 έγινε η γενοκτονία των Αρμενίων με ενάμιση εκατομμύριο νεκρούς.Το 1916 άρχισε η
Γενοκτονία των Ελλήνων στον Πόντο με 350.000 νεκρούς ως το 1924,ενώ στις περιοχές τους δεν έγινε ποτέ πόλεμος μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας.
Σε διπλωματικό έγγραφο της εποχής,του αυστριακού υπουργού εξωτερικών προς το Βερολίνο,αναφέρονται τα εξής: “Η πολιτική των Τούρκων είναι μέσω μιάς γενικευμένης καταδίωξης του ελληνικού στοιχείου να εξοντώσει τους `Ελληνες ως εχθρούς του κράτους,όπως
Πριν τους Αρμενίους.Οι Τούρκοι εφαρμόζουν τακτική εκτόπισης των πληθυσμών,δίχως διάκριση
Και δυνατότητα επιβίωσης,από τις ακτές στο εσωτερικό της χώρας,ώστε οι εκτοπισμένοι να είναι
Εκτεθειμένοι στην αθλιότητα,τον θάνατο και την πείνα.Τα εγκατελειμμένα σπίτια των ξεριζωμένων λεηλατούνται ή καίονται και καταστρέφονται”.