Η άνοδος του Ναπολέοντα

ΝΑΠΟΛΕΩΝ (Μέρος Α΄)

του ΤΖΟΝ ΤΖΟΥΛΙΟΥΣ ΝΟΡΓΟΥΙΤΣ
[inline:np.jpg]

Ο Ναπολέων Βοναπάρτης ήταν Κορσικανός, και ως εκ τούτου τέκνο της Μεσογείου. Όταν γεννήθηκε, το 1769, η Κορσική βρισκόταν μόλις λίγους μήνες στα χέρια των Γάλλων. Τόσο η γλώσσα –εκτός από μια χαρακτηριστική τοπική προφορά– όσο και ο πολιτισμός της παρέμεναν εξ ολοκλήρου ιταλικοί. Ο πατέρας του, Κάρλο Μαρία, είχε διατελέσει υπολοχαγός (ένας από τους πιο έμπιστους) του Πασκουάλε Πάολι, και το αγόρι μεγάλωσε ως ένθερμος Κορσικανός πατριώτης που απεχθανόταν τη γαλλική κατοχή στο νησί. Σύμφωνα με τα δεδομένα της Κορσικής, η οικογένεια ήταν εύπορη και μορφωμένη: ο Κάρλο Μαρία είχε έντονη έφεση στη λογοτεχνία, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να καταφύγει στα βουνά μαζί με τον Πάολι για το μακροχρόνιο ανταρτοπόλεμο εναντίον των Γάλλων. Μόνο μετά την τελική τους νίκη αποδέχθηκε το αναπόφευκτο. Οι Βοναπάρτηδες δεν ήταν ευγενείς –ο όρος κορσικανική αριστοκρατία αποτελούσε αντίφαση– ήταν όμως γαιοκτήμονες με λίγα μικρά και σκόρπια αγροτικά τσιφλίκια στην κατοχή τους, και ο Κάρλο Μαρία κατάφερε με κάποιον τρόπο να συγκεντρώσει με κόπο τα τέσσερα εραλδικά τεταρτημόρια που απαιτούνταν για να έχει ο γιος του, σε ηλικία 9 ετών, δικαίωμα σε δωρεάν πρωτοβάθμια εκπαίδευση σε ένα στρατιωτικό κολέγιο στη Βριέννη – που στην πραγματικότητα διευθυνόταν από ένα μοναστικό τάγμα.
Ο Ναπολέων, που είχε προκαλέσει την αντιπάθεια των συμμαθητών του εξαιτίας της θεωρούμενης ταπεινής κορσικανικής καταγωγής του και της βαριάς γαλλικής προφοράς του, έγινε εριστικός και μονόχνοτος, επιρρεπής σε περιστασιακές εκρήξεις βίαιου θυμού. Ωστόσο ήταν καλός και εργατικός μαθητής και η μαθηματική του ευφυΐα του χάρισε τον Οκτώβριο του 1784 μια θέση στην εθνική Eκόλ Μιλιτέρ του Παρισιού. Ούτε εκεί έκρυψε τον κορσικανικό πατριωτισμό του, επιτίθετο με γροθιές ή με οποιοδήποτε όπλο έπεφτε στα χέρια του εναντίον όλων όσοι τον κορόιδευαν, όμως δούλευε περισσότερο από ποτέ, και τον Σεπτέμβριο του 1785, σε ηλικία μόλις 16 ετών, αποφοίτησε με τον βαθμό του αξιωματικού. Αρχικά τοποθετήθηκε στη Σχολή Εκπαίδευσης Πυροβολικού στη Βαλάνς και κατόπιν, το 1788, στην Oξόν της Βουργουνδίας• εκεί άκουσε την είδηση που επρόκειτο να του αλλάξει τη ζωή. Στις 14 Ιουλίου 1789 έπεσε η Βαστίλλη: στη Γαλλία γινόταν επανάσταση. Έναν μήνα αργότερα, το σύνταγμά του στασίασε.