`Ενας μοναχικός λαός

`Ενας μοναχικός λαός
Παναγιώτης Κανελόπουλος
[inline:bz.jpg]
Ο Θεός ήταν πάντα παρών στο Βυζάντιο.Η απόσταση από το Θεό είναι η ίδια σε όλους
Τους καιρούς και σε όλους τους λαούς,πιστούς και άπιστους.(Ο Χριστός μας πλησιάζει μόνο
Όταν δείξουμε σημάδια αγάπης και σοβαρότητας).
`Οπως,όμως,υπάρχουν μοναχικές ψυχές που αισθάνονται το Θεό πολύ κοντά τους,έτσι
Υπήρξαν και ολόκληροι λαοί,που όχι μόνο στις εξαιρετικές ώρες της μεγάλης δοκιμασίας,
Αλλά και καθημερινά αισθάνθηκαν την ανάγκη να θέλουν τον Θεό αδιάκοπα στο πλευρό τους.
Αυτοί οι λαοί μοιάζουν με τους μοναχικούς ανθρώπους.Είναι οι μοναχικοί λαοί.
`Ενας τέτοιος λαός ήταν οι Βυζαντιονοί στην υπερχιλιετή πορεία της αυτοκρατορίας τους.
Κι όσο περισσότερο η αυτοκρατορία γινόταν “ελληνική”,τόσο μεγάλωνε η μοναχική πορεία
Του λαού αυτού,του οποίου ο ζωτικός χώρος γινόταν όλο και πιο στενός,για να τον βαρύνει
Περισσότερο η μοναξιά του.Κατά του Βυζαντίου ξεσπούσαν πάντα,και από όλες τις μεριές,τα
Κύματα των ξένων λαών.Ασία και Ευρώπη αγωνίστηκαν χίλια ολόκληρα χρόνια να αφανίσουν
Τους Βυζαντινούς.Κανένας άλλος λαός στην παγκόσμια ιστορία δεν πολεμήθηκε επι τόσο μακρόν και με τόση μανιά από δύο ηπείρους,σαν να μην ανήκαν ούτε στη μία ούτε στην άλλη.