Ελληνοαγγλική συνεργασία κατά του Κεμάλ

Ενω οι νικήτριες δυνάμεις διαπραγματεύονταν στο Παρίσι με τη Γερμανία τους όρους ειρήνης,στην Τουρκία το εθνικιστικό κίνημα υπό τον Μουσταφά Κεμάλ διευρυνόταν και
Ισχυροποιείτο.Η εφαρμογή του επιβληθέντος μετά την λήξη του πολέμου αφοπλισμού ήταν
Πλημμελής και στις μεγάλες ποσότητες οπλισμού του τουρκικού στρατού περιήλθαν στις
Δυνάμεις του Κεμάλ.Ο εξοπλισμός ενισχυόταν και από το νέο καθεστώς της Ρωσσίας με στόχο
Να ανακοπεί ο “δυτικός ιμπεριαλισμός”,ώστε να είναι η Ρωσσία ο μόνος “εταίρος” της Τουρκίας.
Το κίνημα του Κεμάλ στόχευε ουσιαστικά,στην ανασύσταση της παλαιάς Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.Η επίσημη διακήρυξη των στόχων ανέφερε: “Η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας
Και έδρα του Χαλιφάτου και της Οθωμανικής κυβέρνησης,καθώς επίσης και η θάλασσα της
Μαρμαρά,πρέπει να είναι εξασφαλισμένες από οιανδήποτε επίθεση”.Στην προέλαση του από την Ανατολία προς την `Αγκυρα,ο Κεμάλ είχε αρχίσει την εξόντωση των μη μοσουλμάνων
Κατοίκων και τη δήμευση των περιουσιών τους.
Ο Βενιζέλος μετέφερε,με αγωνία,στους Συμμάχους την ανησυχία του για την τύχη των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και ζήτούσε τη λήψη άμεσων μέτρων προστασίας.Βρήκε ένθερμη υποστήριξη από την Αγγλία,διότι τα οικονομικά της συμφέροντα συνέπιπταν με τις εθνικές
Διεκδικήσεις της Ελλάδος.Η Αγγλία φοβόταν οτι η επικράτηση του εθνικιστικού κινήματος του
Κεμάλ και η συνεργασία του με την Ρωσσία θα ανέτρεπε τα γεωστρατηγικά της σχέδια για τη
Μέση Ανατολή και τα πετρέλαια της Μοσούλης.Οι `Αγγλοι φοβόντουσαν,ακόμη,μήπως η επιτυχία του εθνικιστικού κινήματος του Κεμάλ “ερεθίσει” τους Ινδούς και ξεσηκωθούν κατά των
Βρετανικών αρχών κατοχής.