Απολογία σοβαρού νέου

Απολογία σοβαρού νέου

Ειρήνη Ψύρρα

Δεν ξέρω αν φταίω εγώ που δεν πραγματοποίησα δικές σας προσδοκίες,

Είτε εσείς που δεν μάθατε να με δέχεσαι όπως είμαι ,αλλά ,όσο μεγαλώνω,

Τόσο νιώθω το τείχος που με χωρίζει από σας ή υψώνεται όλο και πιο πολύ

Γύρω μου.Να υψώνεται και να με πνίγει ,μαζί με τα όνειρα μου που δεν

Πρόλαβα να υπερασπιστώ .

Ποτέ δεν ψάξατε να βρείτε τι κρύβεται πίσω από το χαμόγελο μου γιατί

Αγαπημένοι μου γονείς ,πονούσα και έκλαιγα ,όμως έσφιγγα τα δόντια και

Χαμογελούσα ωσότου στεγνώσουν τα δάκρυα και μείνει το χαμόγελο.Ναι ,

Είμαι ακόμη παιδί και σας χρειάζομαι.Πάντα θα είμαι και πάντα θα χρειάζομαι

Τη ζεστασιά σας,την τρυφερή ματιά που είμαι στήριγμα ακλόνητο για να

Ακουμπήσω όταν η ζωή αγριεύει,όταν με πληγώνουν πράγματα που κάποτε

Φάνταζαν θεικά,όταν φοβάμαι να έλθω τον πόνο να με οδηγεί ,όταν

Ντρέπομαι να ζήσω σ’ένα κόσμο μεταλλικής φρίκης .

Μα πάνω από όλα έχω ανάγκη την αγάπη σας.