Αναμνήσεις από την Αλεξάνδρεια

[inline:al.jpg]
Οι αφεντάδες παίζουν τάßλι, αδιάφοροι για τον ήχο της θάλασσας και τη φωνή της Οµ Καλσούµ που ξεχύνεται στην ατµόσφαιρα. Τα ζαχαροπλαστεία ξεχειλίζουν από ποικιλόχρωµα γλυκά, πολύχρωµα λουκούµια, ιριδίζοντα ποτά. Στο δρόµο τα καροτσάκια πουλάνε ξερά φρούτα, ελιές, αρνίσια σουßλάκια και το τσάι µε τη µέντα.

Αντικριστά, λαµπτήρες µε νέον και λάµπες πετρελαίου, µεγάλα κτίρια και ταπεινά µαγαζάκια, κάρα και αµερικάνικα αυτοκίνητα· η Αλεξάνδρεια δείχνει ταυτόχρονα τα δύο της πρόσωπα.

Η τρυφερότητα, η φιλοξενία, το χιούµορ µ’ ανέθρεψαν και µε πότισαν όσο και οι τηγανίτες από κουκιά και ο χυµός των χαρουπιών.

Ζωρζ Μουστακί, Αναµνήσεις από την Αλεξάνδρεια
περ. Oµπρέλα, 2002