`Αλμπερτ Ντύρερ (Μελαγχολία)

Άλµπρεχτ Ντύρερ , “Μελαγχολία I” (1514),
[inline:ml.jpg]
Από τους µεγαλύτερους δηµιουργούς όλων των εποχών, ο Ντύρερ, ßασικός εκπρόσωπος της Αναγέννησης, έßαλε τα θεµέλια για την εξάπλωσή της στη Βόρεια Ευρώπη. Αξιοποίησε τις δυνατότητες που του παρείχε η τεχνική της χαρακτικής, η οποία αυτή την περίοδο συµßάδιζε µε την άνθηση της τυπογραφίας και επέτρεπε να διαδίδονται τα έργα µε µεγαλύτερη ευκολία και σε πολλά αντίτυπα. Εξαιρετικός χαράκτης, απέδωσε µε ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτοµέρειες το θέµα του έργου του “Μελαγχολία”, ένα από τα ßασικά θέµατα του αναγεννησιακού φλωρεντινού νεοπλατωνισµού. Τα όργανα των τεχνών και των επιστηµών ßρίσκονται ατάκτως πεταµένα γύρω από την ακίνητη γυναικεία φτερωτή µορφή της Μελαγχολίας. Ακουµπισµένο στο συστραµµένο σώµα, το χέρι στηρίζει το κεφάλι, χαρακτηριστική στάση του µελαγχολικού ανθρώπου. Είναι η προσωποποίηση της γνώσης, η οποία, αν δε συνοδεύεται από θεϊκή έµπνευση, δε δρα. Ο Πλάτωνας πίστευε για τον ποιητή ότι γράφει σε κατάσταση ενθουσιασµού, καθοδηγούµενος από τη θεία έµπνευση, κατ ειληµµένος από θεϊκή µανία. Η Αναγέννηση ήθελε το δηµιουργό, και κυρίως τον καλλιτέχνη, γεννηµένο κάτω από τον αστερισµό του Κρόνου, µελαγχολικό, µε µια µελαγχολία κάτω από την επιρροή της οποίας µπορούσε να κυλήσει στην τρέλα ή να αναδειχθεί σε µεγαλοφυΐα. ‘Οπως ο Μιχαήλ Αγγελος, έτσι και ο Ντύρερ αντιλαµßάνεται τον καλλιτέχνη (και τον εαυτό του) ως ον ιδιοφυές, που προσπαθεί να δώσει, µέσα από την ύλη, µορφή στο πνεύµα. Το φτερωτό αυτό πνεύµα της Μελαγχολίας είναι το σύµßολο της θεϊκής έµπνευσης, που µπορεί όµως να καταßληθεί από το εύθραυστο της ανθρώπινης φύσης.