Αιχμάλωτος στην μικρασιατική καταστροφή

Αιχμάλωτος στην μικρασιατική καταστροφή
Πολίτης

[inline:mk.jpg]
Η ελπίδα να πάρουμε την Ιωνία είχε τελειώσει για εσωτερικούς και εξωτερικούς λόγους.Τώρα ήμουν στρατιώτης κατακουρασμένος που πορευόμουν πρός τα παράλια των Μουδανιών με την πεποίθηση οτι θα ενωνομουν με τον υπόλοιπο ελληνικό στρατό και θα επέστρεφα στην πατρίδα.
Στη πορεία Γάλλοι στρατιώτες μας αφόπλισαν με την βία και μας παρέδωσαν στους Τούρκους.Μετά από την πάροδο πολλών ετών δεν ξέρω εαν το ήθελαν ή εάν τους πρόσταζαν οι ανώτεροι τους ελεώ της επαίσχυντης συμφωνίας Φραγκλέν-Μουγιόν.Τότε όλοι πάθαμε σόκ και ακολουθήσαν κακήν –κακώς τους Τούρκους εθνικιστές.
Στα βάθη της Τουρκίας ήρθε το τέλος μιάς αβάστακτης πορείας γεμάτη μαστιγώματα για όσους δεν άντεχαν την πεζοπορία.Το δε νερό ήταν λιγοστό,ίσα-ίσα για να μην πεθάνουμε.`Οταν φθάσαμε στην Ανατολία,μας χώσανε σ’ένα μπουντρούμι γεμάτο ποντίκια και εκτελούσαν όσους δεν είχαν λύτρα να αποκτήσουν την ελευθερία τους.
Εγώ γλύτωσα γιατί την τελευταία στιγμή οι Τούρκοι με αφήσαν ελεύθερο γιατί είχε υπογραφεί η συμφωνία ανταλλαγής των πληθυσμών(1923).
Με τα χίλια βάσανα έφθασα στην προκυμαία της ηλιόλουστης,μα ακόμη καμμένης Σμύρνης,επιβιβάστηκα σ’ένα φθαρμένο καράβι και μετά από ένα τρικιμμιώδες ταξίδι έφθασα στον Πειραιά.Από εκεί πήγα πεζή στον σταθμό Λαρίσης και την επομένη βρισκόμουν στην Θεσσαλονίκη,το φυσικό μου προορισμό.