Αικατερίνα Παλαιολογίνα

Στην Χαλανδρίτσα της Αχαΐας ζούσε µια ωραία δέσποινα, η Αικατερίνη Παλαιολογίνα που καταγόταν από την µεγάλη γενιά των Παλαιολόγων. Ο Θωµάς Παλαιολόγος της είχε δώσει το φράγκικο κάστρο του Ντυρναί που ßρισκόταν ßόρεια των Καλαßρύτων για να έχει σαν κατοικία της. Οι τούρκοι προέλαυναν ακάθεκτοι µιας και δεν υπήρχε τίποτε να τους σταµατήσει. Τα σπαθιά τους έσταζαν αίµα – αίµα Ελληνικό. Η Κατερίνα δεν φοßόταν γιατί προτιµούσε να πεθάνει, παρά να πέσει σαν λάφυρο στα χέρια του σουλτάνου.

Δεν άργησε να έρθει η ηµέρα όπου τα τούρκικα στίφη περικύκλωσαν σαν αλυσίδα όλη την περίµετρο του κάστρου και χτυπούσαν µε τις οßίδες των κανονιών τα τείχη γκρεµίζοντάς τα. Οι πολιορκούµενοι αντιστεκόταν όπως – όπως, αν και γνώριζαν πως η µοίρα τους ήταν προδιαγραµµένη, πολεµούσαν µε περισσότερο σθένος. Τα ßέλη κατέκλυζαν σαν καταιγίδα όλα τα µέρη του φρουρίου. Η Κατερίνα αποσßολωµένη κοιτούσε από τα τείχη το πλήθος των τούρκων. Οι άντρες πάνω στα τείχη απέκρουαν κάθε επίθεση και πετούσαν µεγάλες πέτρες στους τούρκους.

Η Πελοπόννησος είχε κυριευτεί σχεδόν ολόκληρη, εκτός από λίγα δυσπρόσιτα φρούρια που στέκονταν σαν φάροι αντίστασης στην τουρκική λαίλαπα.

Η Κατερίνα εµψύχωνε τα παλληκάρια που υπεραπίζονταν τα τείχη, λέγοντάς τους να µην το ßάζουν κάτω. Οι τουρκικές επιθέσεις όµως ήταν λυσσώδεις. Οι οθωµανοί συνέτριßαν κάθε εστία αντίστασης και σιγά – σιγά έπεφταν τµήµατα του κάστρου. Η κατάσταση ήταν κάτι παραπάνω από απελπιστική. Η Κατερίνα πάνω στις επάλξεις ßοηθούσε και αυτή όπως όπως στην αντίσταση. Ξαφνικά ανοίχθηκε ένα µεγάλο ρήγµα στα τείχη και οι τούρκοι επιτέθηκαν σαν λυσσασµένοι σκύλοι σκοτώνοντας όποιον έßρισκαν µπροστά τους. Οι Έλληνες αντιστέκονταν µε θάρρος και αυταπάρνηση, αλλά δυστυχώς δεν ήταν αρκετό αυτό.

Όταν πια οι τούρκοι ήταν µέσα στο κάστρο, είδαν πάνω στα τείχη την ωραία δέσποινα του φρουρίου. Έτρεξαν καταπάνω της για να την αιχµαλωτίσουν και να την προσφέρουν ως δώρο σε κάποιον υψηλόßαθµο οθωµανό αξιοµατούχο. Αλλά δεν γνώριζαν καθόλου την Κατερίνα, η οποία προσευχήθηκε, ανέßηκε πάνω στην πολεµίστρα, κοίταξε πίσω της τους τούρκους που έκαναν κάθε λογής ανοµίες και φονικά εις ßάρος των γυναικόπαιδων. Είδε να ατιµάζονται µε τον χειρότερο τρόπο οι γυναίκες. Ήξερε πως η ίδια δεν θα επέτρεπε ποτέ στον εαυτό της να πέσει στα χέρια των τούρκων ζωντανή. Με αυτές τις σκέψεις, πήδηξε από τα τείχη και έπεσε πάνω στα ßράχια.

Η Κατερίνα προτίµησε έναν έντιµο θάνατο παρά µια ζωή ατιµασµένη ως σκλάßα των τούρκων.
Αίας ο Τελαμώνιος