Αίτημα για λιγότερα ταξί το 1929

Η δεύτερη εξελίσσεται περίπου το 1929, όταν η γαλαντόµα χορήγηση αδειών σε αµαξάδες για τα πρώτα ταξί δηµιούργησε το αδιαχώρητο, οπότε άρχισε να διατυπώνεται και το αίτηµα να σταµατήσει η χορήγηση νέων αδειών ταξί. Σήµερα, περίπου 90 χρόνια αργότερα, έχουµε ξανά το ίδιο αίτηµα, υπό άλλες ßεßαίως συνθήκες, για να µην χορηγούνται νέες άδειες ταξί.

Ως γνωστόν, τα ταξί είναι οι διάδοχοι των γραφικών αµαξών, διαφόρων τύπων, που άρχισαν να µπαίνουν σε «αποστρατεία» περίπου από τα µέσα της δεκαετίας του 1920. Έτσι λοιπόν τις πρώτες άδειες ταξί απέκτησαν οι αµαξάδες που εγκατέλειψαν τα οχήµατά τους για να χρησιµοποιήσουν το νέο µέσον, το οποίο εξαπλώθηκε µε αστραπιαία ταχύτητα. Κάθε φορά που έφτανε στο Τελωνείο Πειραιώς και µια νέα παρτίδα ταξί, οι ροµαντικοί της εποχής έγραφαν για τον κόσµο που χανόταν και την τεχνολογία που ερχόταν.

Ωστόσο, σχετικά σύντοµα εµφανίστηκε και το πρώτο αίτηµα για περιορισµό των ταξί. Ήταν Αύγουστος του 1929, όταν ο «Σύνδεσµος Ιδιοκτητών Αυτοκινήτων» µέσω του προέδρου του – ονοµαζόταν Νικόλαος Σαµαράς – κατέθεσε ένα εκτενέστατο υπόµνηµα στο αρµόδιο υπουργείο Συγκοινωνίας.

Τι ζητούσαν τότε οι επαγγελµατίες αυτοκινητιστές; Τι είχες Γιάννη; Τι είχα πάντα…

Πρώτ’ απ’ όλα ζητούσαν την εκκαθάριση του κλάδου τους από τα στοιχεία εκείνα «άτινα λόγω της ροπής των προς την εγκληµατικότητα αποτελούν στίγµα δια µίαν πολυπληθή τάξιν εντίµων ßιοπαλαιστών»! Πρότειναν µάλιστα να συσταθεί επιτροπή για την εκκαθάριση της κατάστασης.

Το δεύτερο αίτηµά τους ήταν να «παύση η χορήγησις νέων αδειών κυκλοφορίας ταξί επί µίαν πενταετίαν εν Αθήναις και Πειραιεί, να περιορισθή δε ο αριθµός τούτων εις τον σηµερινόν κυκλοφορούντα, διότι λόγω των καταπληκτικώς πολλαπλασιαζοµένων καθηµερινώς ταξί όχι µόνον κέρδη δεν πραγµατοποιούνται, αλλά ούτε αι καθηµεριναί φθοραί δεν καλύπτονται». Είπατε κάτι;

Και το τρίτο ßασικό αίτηµά τους ήταν να ληφθούν µέτρα εναντίον εκείνων που έπαιρναν αυτοκίνητα για ιδιωτική χρήση και αφού τοποθετούσαν ένα ταξίµετρο τα χρησιµοποιούσαν ως επαγγελµατικά. Επρόκειτο για τα πρώτα «αγοραία» αυτοκίνητα, τα οποία, σύµφωνα µε τους επαγγελµατίες της εποχής, ζηµίωναν τόσο το Δηµόσιο όσο και τους επαγγελµατίες αυτοκινητιστές. Ήταν δηλαδή οι πρώτοι πειρατές του επαγγέλµατος…